In de nacht van 19 december 2010 werd de 34-jarige Heidy Goedhart dood gevonden in de achtertuin van haar woning in Kaatsheuvel. Ze was zwaargewond, en uit het onderzoek bleek dat ze met een steen op haar hoofd was geslagen en vervolgens was gewurgd. Haar partner, Wim S., werd al snel als verdachte aangehouden, maar werd wegens gebrek aan bewijs enkele maanden later weer vrijgelaten. Tijdens een undercoveroperatie van de politie in 2014 bekende Wim S. de moord op zijn partner Heidy.
Heidy Goedhart was een spontane, sociale 34-jarige vrouw en moeder van twee kinderen. Ze woonde samen met haar partner Wim S. en hun kinderen in Kaatsheuvel. Ze had een leuke baan in het ziekenhuis, veel vrienden en was lid van de carnavalsvereniging. Heidy ging, samen met haar kinderen, bijna iedere dag naar haar vader. Haar zus Bianca had ze op de avond voor de moord nog gesproken. Ze waren echte zussen; soms hadden ze woordenwisselingen, maar ze konden niet zonder elkaar. Als de een hulp nodig had, stond de ander klaar.
In 2016 veroordeelde de rechtbank Wim S. voor de moord op Heidy Goedhart en legde hem een gevangenisstraf van 18 jaar op. Twee jaar later werd S. ook in hoger beroep veroordeeld, ditmaal tot twintig jaar gevangenisstraf. De Hoge Raad bepaalde in 2019 echter dat de zaak opnieuw moest worden behandeld vanwege twijfels over de geldigheid van zijn bekentenis. Undercoveragenten zouden S. onder druk hebben gezet om een bekentenis af te leggen. In 2022 sprak het gerechtshof in Den Haag S. vrij van de moord op zijn vriendin Heidy, na een jarenlang proces. Bij de uitvoering van de undercoveroperatie hebben onherstelbare vormverzuimen plaatsgevonden, waardoor de tijdens het traject afgelegde verklaringen niet voor het bewijs kunnen worden gebruikt.
Er wordt getwijfeld aan de verklaringsvrijheid van de verdachte en aan de verbaliseringsplicht van de politie. Met de overige bewijzen is niet onomstotelijk bewezen dat S. de dader zou zijn, zo oordeelde het hof. Er blijft dus twijfel over de werkelijke toedracht van Heidy’s dood en wie de dader is.
De rechtszaken hebben veel publiciteit in de media gekregen. Voordat zus Bianca haar spreekrecht uitoefende in de rechtszaal, richtte zij zich eerst tot de vele journalisten die bij het proces aanwezig waren:
“Vele van jullie waren de afgelopen 11 jaar nooit geïnteresseerd in deze zaak. Jullie wisten niet eens wie Heidy Goedhart was. Misschien weten jullie dit nu nog niet. Vele zijn alleen geïnteresseerd in deze zaak omdat er gesproken wordt over de Mr Big methode. Schijnbaar zou de Mr. Big methode toegepast zijn en is deze zaak heel belangrijk voor Nederland. Vandaar alle belangstelling. Ik kan je laten weten, dat ik heel graag had gewild dat deze zaak niet belangrijk was voor Nederland, maar alleen belangrijk was voor de vele nabestaanden. Want er wordt gewoon vergeten dat mijn zus Heidy Goedhart vermoord is. Ik hoop, dat jullie in jullie verslaglegging rekening houden met het feit, dat het om een moord gaat. Een moord op een onschuldige vrouw in de bloei van haar leven.”
Bianca hoopt dat de media bij andere zaken beter letten op hun verslaglegging en meer rekening houden met de nabestaanden en alles minder sensatiebelust zullen verslaan. Bianca: “Ikzelf heb inmiddels de rust gevonden. Mijn zus komt niet meer terug, of er nu iemand veroordeeld wordt of niet. Maar de kinderen van Heidy lopen vast; zolang er niemand is veroordeeld, zullen zij zich altijd af blijven vragen: wie heeft mijn moeder vermoord? Ik wil tegen de dader zeggen: je voelde je waarschijnlijk een hele vent tijdens de daad. Wees nu ook een vent en vertel de waarheid. De kinderen hebben recht op de waarheid. Zij hebben recht op antwoorden. Een onbezorgde jeugd kunnen wij ze niet meer geven, maar om verder te kunnen, geef ze een antwoord op de vraag: wie heeft hun moeder vermoord?”
