Op 18 augustus 1999 kwam Ine Wijnen, een 38-jarige pakketbezorgster uit Eindhoven, thuis van een bezoek aan haar werk. De volgende dag verscheen ze niet op haar werk en nam ze haar telefoon niet op. Haar collega’s en familie begonnen zich zorgen te maken. Op 20 augustus, na meerdere vergeefse pogingen om contact met haar te krijgen, werd de politie ingeschakeld. Agenten vonden Ine’s lichaam in haar woning aan de Johannes Buijslaan. Ze lag halfnaakt en vastgebonden op haar bed, en er was extreem veel geweld gebruikt.
Het leek erop dat ze was gewurgd met een combinatie van een touw, een bikini, een dweil en een washandje. Er werd vastgesteld dat Ine op 18 augustus om het leven is gebracht. Na haar dood is haar rekening leeggehaald en is gepoogd de woning in brand te steken. Er waren geen braaksporen gevonden in het huis, dus de politie ging ervan uit dat Ine de dader kende en zelf heeft binnen gelaten.
Ine Wijnen werd op 15 juli 1961 geboren in Valkenswaard. Ze werd door haar familie en vrienden omschreven als een lief en stil meisje dat hield van lezen, muziek en bordspellen spelen.
Als volwassene genoot ze van gezelligheid en bracht ze graag tijd door met haar familie, ze was een echt familiemens. Ine werkte als pakketbezorgster en schoonmaakster.
Het politieonderzoek leidde aanvankelijk naar Martijn de W., een vriend van Ine met een strafblad. Er werden belastende bewijzen gevonden, zoals handboeien met bloedsporen van Ine in zijn huis en een schaamhaar van hem op het matras bij Ine thuis. Martijn werd in 2001 veroordeeld tot 20 jaar gevangenisstraf voor de moord op Ine en de verkrachting van een 17-jarig meisje. In hoger beroep in 2003 werd hij echter vrijgesproken wegens onvoldoende overtuigend bewijs. Het hof oordeelde dat de gevonden sporen ook het resultaat konden zijn van vrijwillig seksueel contact tussen Ine en Martijn.
Ondanks de vrijspraak van Martijn de W., blijft de zaak onopgelost. De familie en vrienden van Ine blijven zoeken naar gerechtigheid. “Het verlies van een zus op deze manier tekent je voor het leven, zegt Ellis, het is een rode draad in je leven en vormt je als mens.”
