Mariska Mast, een 23-jarige Nederlandse vrouw uit Hoorn, was in augustus 2008 op vakantie in Roatán, Honduras. Ze ontmoette daar de Australische duikinstructeur Dan Ross. Op de avond van 21 augustus ging Mariska na een avondje in een bar met hem mee naar huis. Volgens Dan is Mariska in de badkamer gevallen, maar haar verwondingen waren ernstig: een bloeduitstorting op haar linkeroog, een kapotte tand, een gescheurde lip en een schedelbreuk. Dan en een mede-bewoonster Jisoo Han hebben Mariska naar het ziekenhuis gebracht, maar bij aankomst bleek ze al te zijn overleden. Dan en Jisoo Han hebben haar toen achtergelaten. In Mariska haar bloed zijn drugs gevonden, maar volgens de familie van Mariska gebruikte zij geen drugs.
Mariska was een enthousiaste jonge vrouw die werkte als lerares. Ze was op een backpackreis door Midden-Amerika en genoot van haar tijd op het tropische eiland Roatán, waar ze besloot een PADI-duikcursus te volgen. Haar familie omschrijft haar als een vrolijke en zorgzame vrouw die graag nieuwe avonturen aanging.
Na de dood van Mariska werd Dan gearresteerd, maar hij werd vrijgelaten om de resultaten van de autopsie af te wachten en vluchtte naar Australië.
Peter R. de Vries heeft in zijn programma aandacht besteed aan de zaak en zocht Dan op in Australië, maar het land wilde hem niet uitleveren aan Honduras. Jisoo Han, een mede-bewoner van Dan, werd ook verdacht maar uiteindelijk vrijgesproken in 2010. Ook is naar aanleiding van het onderzoek van Peter Mariska haar lichaam opgegraven en een nieuwe sectie uitgevoerd. De conclusie werd getrokken dat het letsel niet ontstaan kon zijn door een eenvoudige val, maar dat stompe geweldpleging door derden de oorzaak zou moeten zijn. Toch is tot op de dag van vandaag onbekend wat er de nacht van 21 op 22 augustus 2008 is voorgevallen waardoor Mariska is overleden.
Zus Amanda en vriendin Bibi doen een oproep in de hoop op antwoorden: “Niet om het af te sluiten, want dat gaat niet. Maar niet weten wat er is gebeurd, is nog veel moeilijker.” Zus Amanda: “16 jaar is een lange tijd. En nog steeds geen antwoorden. Ik probeer aan de moordzaak niet te veel aan te denken. Ik denk dat ik dat ook gewoon niet aankan. Het gemis is al pijnlijk genoeg. Maar het is het ontbrekende puzzelstukje. Hoe pijnlijk ook, antwoorden zullen wel helpen in het rouwproces.” Hartsvriendin Bibi is boos: “Haar moordenaar moet en zal boeten is mijn gevoel. Maakt dat het beter? Nee want we krijgen haar niet terug. Maar iemand mag na zo’n vreselijke daad niet vrij rondlopen en WEL leven. Terwijl zij dat niet meer kan en daardoor zoveel mist.”
